Fobia szkolna – jak rozpoznać i wspierać dziecko w walce z lękiem?
W dzisiejszym wpisie poruszę temat, który często przewija się w naszych dyskusjach – rodziny dysfunkcyjne oraz sposób, w jaki możemy rozpoznawać problemy, z jakimi borykają się dzieci wychowujące się w takich środowiskach. Moja trasa profilaktyczna po kraju i liczne pytania, jakie otrzymuję, zainspirowały mnie do tego, by poruszyć tę złożoną i wieloaspektową kwestię.
Co to jest rodzina dysfunkcyjna?
Rodzina dysfunkcyjna to taka, która nie spełnia swoich podstawowych ról wobec jej członków, nie zapewniając im emocjonalnego wsparcia, bezpieczeństwa ani odpowiednich warunków do rozwoju – zarówno fizycznego, jak i psychicznego. Warto zaznaczyć, że każda rodzina może przechodzić czasowe kryzysy, jednak w rodzinach dysfunkcyjnych problemy te mają charakter stały.
Do najczęstszych problemów, które występują w takich rodzinach, należą:
🔸 przemoc domowa,
🔸 uzależnienia (alkohol, narkotyki),
🔸 zaburzenia psychiczne jednego z rodziców,
🔸 trudna sytuacja ekonomiczna,
🔸 brak odpowiednich umiejętności rodzicielskich.
Jak rozpoznać rodzinę dysfunkcyjną?
Dzieci wychowujące się w rodzinach dysfunkcyjnych często przejawiają różnorodne symptomy, które mogą wskazywać na ich trudną sytuację życiową. Oto najczęstsze sygnały, na które warto zwrócić uwagę:
1. Zaniedbanie emocjonalne: W rodzinach dysfunkcyjnych emocje dzieci są często ignorowane lub bagatelizowane. Dzieci te mogą czuć się nieważne, co prowadzi do rozwoju niskiej samooceny i poczucia winy.
2. Nadmierna lub brak kontroli: Rodzice mogą przesadnie kontrolować dziecko (chcąc wiedzieć, gdzie jest, co robi, z kim przebywa), lub wręcz przeciwnie – całkowicie ignorować jego potrzeby i działania.
3. Problemy z higieną i zaniedbanie fizyczne: Brudne ubrania, nieświeży zapach, brak podstawowych środków higieny – to oznaki, że dziecko może być zaniedbywane pod kątem opieki fizycznej. Często zdarza się, że dzieci te są niedożywione, co prowadzi do osłabionej odporności oraz opóźnień w rozwoju psychofizycznym.
4. Przemoc fizyczna: Siniaki, ślady oparzeń czy zadrapania w nietypowych miejscach mogą świadczyć o przemocy fizycznej, choć czasami takie urazy mogą wynikać z innych przyczyn. Ważne, aby być wnikliwym i analizować, czy podane wyjaśnienia odpowiadają rzeczywistości.
5. Zachowania autodestrukcyjne: Dzieci z rodzin dysfunkcyjnych często próbują radzić sobie z emocjami, podejmując działania autodestrukcyjne, takie jak samookaleczania, nadmierne spożywanie alkoholu czy ryzykowne zachowania, które mają na celu odwrócenie uwagi od domowych problemów.
6. Izolacja społeczna: Dzieci te często unikają kontaktu z rówieśnikami, zamykają się w sobie, co może wynikać z poczucia wstydu za sytuację w domu lub obawy przed odrzuceniem.
7. Problemy w szkole: Dzieci z rodzin dysfunkcyjnych mogą mieć trudności z koncentracją, problemy z zapamiętywaniem materiału, co przekłada się na gorsze wyniki w nauce. Często bywają agresywne w stosunku do rówieśników lub nauczycieli, a ich zachowania mogą być próbą wyrażenia frustracji związanej z sytuacją w domu.
Dlaczego zachowanie dziecka to nie cała prawda?
Jednym z najważniejszych aspektów w pracy z dziećmi z rodzin dysfunkcyjnych jest zrozumienie, że zachowanie dziecka nie definiuje go jako osoby. Dziecko, które zrobiło coś głupiego, nie jest głupie – ono tylko podjęło niewłaściwą decyzję. Dzieci z rodzin dysfunkcyjnych często noszą na swoich barkach emocjonalny bagaż, który wpływa na ich codzienne funkcjonowanie.
Jak możemy pomóc dzieciom z rodzin dysfunkcyjnych?
Kluczowym krokiem jest zauważenie problemu. Ważne, abyśmy my – jako dorośli, nauczyciele, opiekunowie – byli wrażliwi na sygnały wysyłane przez dzieci i podejmowali działania z wyczuciem. Oto kilka wskazówek, jak wspierać dzieci z trudnych środowisk:
1. Oferuj bezpieczną przestrzeń do rozmowy: Dziecko nie otworzy się, jeśli nie poczuje się bezpiecznie. Czasami wystarczy wysłuchać bez oceniania, aby otworzyć drogę do zaufania.
2. Oddzielaj dziecko od jego zachowania: Krytykuj działania, nie osobę. To ważne, aby dziecko zrozumiało, że to, co robi, może być niewłaściwe, ale ono samo nie jest złe.
3. Wnikliwie analizuj przyczyny zachowań: Zanim zareagujesz na złe zachowanie, spróbuj zrozumieć, co je wywołuje. Dzieci z rodzin dysfunkcyjnych często przejawiają negatywne zachowania jako sposób radzenia sobie z bólem i frustracją.
4. Zgłaszaj niepokojące sygnały: Jeżeli zauważysz, że dziecko przejawia objawy mogące świadczyć o przemocy czy zaniedbaniu, koniecznie skonsultuj to z pedagogiem szkolnym lub odpowiednimi służbami.
5. Daj dziecku akceptację: Czasami samo usłyszenie “masz prawo tak się czuć” może być dla dziecka krokiem do zrozumienia swoich emocji i radzenia sobie z nimi w zdrowy sposób.
Podsumowanie
Dzieci z rodzin dysfunkcyjnych często zmagają się z wyzwaniami, które dorośli mogą przeoczyć, zwracając uwagę jedynie na ich zewnętrzne zachowania. Dlatego tak ważne jest, aby podejść do nich z empatią, zrozumieniem i wsparciem. Naszą rolą jako dorosłych jest nie tylko zauważyć problem, ale również pomóc im przejść przez trudności, z jakimi się zmagają.
Jeśli macie pytania dotyczące tego tematu lub chcielibyście, abym poruszył inne aspekty, piszcie w komentarzach! Jest to temat rzeka, który warto zgłębiać i o którym będziemy jeszcze rozmawiać w kolejnych wpisach i odcinkach podcastu.
#Progresownia #RodzinyDysfunkcyjne #WsparcieDlaDzieci #Profilaktyka #PomocDzieciom
#Podcast
Leszek Dowgiałło
DYREKTOR DS. PROFILAKTYKI CENTRUM EDUKACJI I ROZWOJU PROGRESOWNIA
Pedagog, profilaktyk, doradca zawodowy, inspektor BHP, autor publikacji dla pedagogów, prezes Zarządu Centrum Szkoleniowo–Doradczego Proklient Sp. z o.o. Wykładowca akademicki. Inicjator i organizator cyklu konferencji 3xD Dostrzeż… Dociekaj… Działaj… dla pedagogów i psychologów. Inicjator i realizator gminnych telefonów wsparcia. Od dekady szkolący kadrę pedagogiczną, samorządową oraz uczniów w całej Polsce. W swojej karierze pracował jako streetworker, na co dzień pomagając osobom marginalizowanym. Doradca osób niepełnosprawnych. Pracował w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym i współpracował z sześcioma zakładami karnymi w kraju. Animator lokalny dla młodzieży. Prowadził świetlice socjoterapeutyczne, współpracował z kuratorami i policją. Asystent rodziny. Strażak ochotnik. Zainteresowania: kryzysy suicydalne, współczesne problemy młodzieży, cyberprzestrzeń oraz wykorzystywanie seksualne. Pomagał w ujęciu pedofilów. Odwiedził setki szkół, przepracowując tysiące godzin z zakresu profilaktyki, uzależnień, kryzysów suicydalnych, pierwszej pomocy i samoobrony. Diagnozował dziesiątki gmin i pisał plany naprawcze. Na co dzień współpracuje z firmą dbającą o systemy oświatowe. Edukator kadry pedagogicznej. Zwolennik higieny umysłowej nauczycieli. Zwolennik ergonomii i racjonalizacji działań oświatowych. Administrator Profilaktyki według Leszka.